Verslag Juventutem/WJD2005 (deel 6)

De H.Mis en het ontbijt waren de volgende dag wel wat beter geregeld. Al vanaf 7:00 was het mogelijk om te ontbijten zodat het verplichte uur vasten voor de communie geen probleem meer was. Maar natuurlijk kwam een deel te laat en verdween het ontbijt in de rugzak. De H. Mis was zoals gebruikelijk zeer goed verzorgd en werd deze keer gecelebreerd door bisschop Rifan. Ik besloot vandaag met de Engelstaligen op te trekken. Net zoals bij de Duitsers hadden ook de Engelstaligen geen idee wat nu de bedoeling was. De Franse organisatie had de landelijke vertegenwoordigers verteld dat zij alleen voor de formaliteit vertegenwoordiger zouden zijn en dat zij voor alles zouden zorgen. Niemand had dus van tevoren bestudeerd wat de bedoeling was. Na de H.Mis trokken we het centrum van Düsseldorf in alwaar we ergens op een hoek de rozenkrans hebben gebeden. Daarna streken we op een terrasje neer voor een kop koffie of iets anders vochtigs. Toen was het tijd om ons middagmaal op te halen, althans dat dachten we. Het gas was uitgegaan, en het zou nog wel een half uur duren voordat het weer op gang zou komen. Zo lang konden we niet wachten, we zouden dan de rozenkrans met kardinaal Francis van Chicago in de St. Anna missen. Dan maar het avondeten meteen opeten en maar zien wat we ’s avonds zouden kunnen regelen. De rozenkrans met kardinaal Francis was plechtig en natuurlijk helemaal in het Latijn. Na de rozenkrans moesten we snel weer terug de St. Anthonius alwaar kardinaal Pell van Sydney met ons een Pontificaal Verspers zou vieren. Toen wij aankwamen zat de kerk al stampvol. De kardinaal bleek een heel contingent Australiërs mee te hebben genomen, maar ook andere pelgrims waren op dit eerste door Juventutem georganiseerde officiële onderdeel van de WJD afgekomen. Het was even wringen in de banken en achter in de kerk moesten nog heel was pelgrims blijven staan. Dit was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte, een Traditioneel Vespers is nog zeldzamer dan een Traditionele H. Mis, en zeker de pontificale variant. Het koste even moeite om het een en ander in het Juventutem boekje te volgen, temeer daar de vertaling in het Engels was. Na het vespers volgde er een zeer goede lezing over het lijden, het lijden van Jezus, de zin van het lijden, het opofferen van je eigen lijden. Een lezing die tijdens het afsluitende lof nog nagegalmd moet hebben. Na het lof vertrok ik met een aantal Ieren waarmee ik de vorige week al veel was opgetrokken naar de andere kant van Düsseldorf. Daar zou bij Domus Vita een Amerikaanse zangeres die als baby een abortus had overleeft een getuigenis afleggen. De Amerikaanse kon aardig zingen en haar getuigenis was indrukwekkend. Na de Amerikaanse kwam er een of andere vage rockgroep het podium op. Niet bepaald mijn smaak, en ik vond het smakeloos dat ze vlak bij een kerk met aanbidding optraden: ik trilde zowat de aanbiddingkapel uit. De dag werd afgesloten bij een italiaanse ‘pasteria’. We hadden ons avondeten immers al tot middageten omgedoopt en moesten dus zelf wat voor de avond regelen. In ieder geval konden we tijdens het tafelen de dag nog eens rustig doornemen. (wordt vervolgd)