Oecumene en Tolerantie

Bij oecumenici gaat het vaak over respect, je moet respect hebben voor de ander en voor zijn geloof. Hierbij is het de ander proberen te overtuigen vaak een taboe. Echter wanneer iemand ervan overtuigd is dat een bepaalde waarheid cruciaal is voor mijn zielenheil, of in ieder geval mij beter instaat stelt om mijn zielenheil te redden, en hij zou mij hiervan niet willen overtuigen, uit een vorm van misplaatste tolerantie, misplaatst respect, dan zou ik daar zeer verbolgen over zijn. In wezen zie ik zoiets als een vorm van liefdeloosheid, of nog sterker een vorm van geestelijk sadisme. Nu zijn de meeste oecumenici niet zo, ze zijn er eenvoudig van overtuigd dat het niet uitmaakt, dat er geen wezenlijk verschil is. En hier wringt de schoen, met het woord respect in hun mond willen ze als het ware de ander dwingen deze mening ook aan te nemen. En de ander heeft geen weerwoord, want dat zou respectloos zijn, intolerant. En dat is nu het grote probleem dat ik met de oecumene heb.