Analyse brief SSPX aan alle Kardinalen

Beste allemaal Zoals ik al eerder zei beschouw ik deze brief + studie als een startpunt voor een analyse van de situatie SSPX met het oog op hun eventuele terugkeer. Daarom lijkt het mij verstandig allereerst deze brief aan een kort kritische analyse te onderwerpen. Dit zal ik dan in de komende 3 tot 4 bijdrages doen. De waarneming dat het bergafwaards gaat met de Kerk in Europa lijkt mij duidelijk en deel ik. De oorzaak wordt vervolgens voor een belangrijk deel bij het oecumenisme van Vaticanum II gelegd. Nu is het de vraag of het oecumenisme wat voor de geloofsafval verantwoordelijk is hetzelfde oecumenisme is dat door de kerkvaders in de Sint Pieter bedoeld werd. De walging voor het “buiten de Kerk geen heil” kom ik nergens in de documenten van Vaticanum II tegen. Het is wel zo dat de door de SSPX gegeven omschrijving van oecumene de praktijk aan de basis is en dat zelfs enkele prelaten deze mening zijn aangedaan. De verkeerde conclusie van de SSPX valt hierdoor wel te verklaren, maar niet goed te keuren. Rome geeft de laatste tijd (bv Dominus Iesus) de grensen van de oecumene wel weer wat duidelijker aan, maar dit wordt aan de basis vaak in de wind geslagen. Een harder optreden aan de basis zal veel misverstanden bij de SSPX weg kunnen nemen, waarna de discussie zich weer op de kern van de zaak kan concentreren. Vervolgens wordt de stap naar de liturgiehervorming gemaakt. De primaire reden voor de liturgiehervorming zou dit oecumenisme zijn. Deze indruk heeft Sacrosanctum Concilium, die tot een herziening van de liturgie beval, niet op mij gemaakt. Wanneer dit echter wel de hoofdreden voor de latere liturgiehervorming was, dan is hier duidelijk niet aan de opdracht van het concilie voldaan. Trouwens een deel van de liturgiehervorming kon ik niet in dit document terugvinden, in feite heel het begrip hervorming niet, men sprak over een herziening. Uit een herziening zou nooit een Novus Ordo hebben kunnen voortkomen, slecht een herziening van de Tridentijnse Ritus. Met deze herziening was men al voor Vaticanum II bezig. Ik heb het idee dat de aanpassing van 1965 meer aan de wil van de concilievaders voldeed dan de Novus Ordo. Dit oecumenisme zou ook de Bijbel hebben vernield. Als ik zo kijk naar de nieuwe bijbelvertaling, geloof ik dat ze hier gelijk in hebben. Ook de heisa rond de bijbelgetrouwheid van “The Passion” is een veeg teken aan de wand. De SSPX beweert dat dit oecumenisme probeert een nieuwe kerk te stichten. Kardinaal Kasper heeft hier de blauwprinten van geopenbaard in een conferentie. Ik kan hier moeilijk op in gaan omdat mij het artikel van Kardinaal Kasper ontbreekt. Wanneer dit waar is, dan zal de paus maatregelen moeten nemen. Vervolgens verklaart de SSPX dat zij nooit in communio kunnen zijn met de promotors van zo een soort oecumenisme. Uit de tekst leidt ik af dat ze de Paus als een van de promotors zien. Maar de Paus is de Paus, en men is schismatiek wanneer men niet in eenheid met de Paus wenst te zijn. Schismatiek wordt immers gedefinieerd door niet in eenheid willen zijn met de Paus of een deel van zijn onderdanen. Op zich zijn ze nu wel duidelijk, de SSPX geeft eindelijk toe niet in communio met de Paus te zijn, en dat ook niet te willen. De vraag is echter of dit niet willen gegrond is. Natuurlijk leidt het door de SSPX omschreven oecumenisme tot het oplossen van de Katholieke Kerk, dat is, het Mystieke Lichaam van Christus, en dat vernietigd de eenheid van het geloof, de ware fundering van deze communio. Het is logisch dat de SSPX dit soort eenheid niet wenst, en ik trouwens ook niet. Het is dus aan Rome om de SSPX duidelijk te maken dat zij dit soort eenheid ook niet wenst, zowel met de SSPX niet als met wie dan ook. Vervolgens claimen ze het recht te hebben tot dezelfde Kerk te behoren, terwijl ze even ervoor de communie met de promotors van het oecumenisme, waar ze ook de Heilige Vader toe rekenen, afwijzen. Dit kan natuurlijk niet. Ik hoop dat de brief van de SSPX de kardinalen aan het denken zet, en ze doet inzien wat er met de oecumene fout is gelopen, maar ook dat ze inzien waar de misverstanden en fouten bij de SSPX liggen en die vervolgens proberen weg te nemen.