Vrijdag beloofde een drukke dag te worden. Eerst gaan we met de bus naar Lindau waar de H. Mis zal worden gecelebreerd door pater Philip Creurer FSSP, rector van het Seminarie in Wigratzbad. Daarna was het vite vite naar de bus met Neuschanstein als doel. We bereikten dit sprookjeskasteel van Ludwig II een uur later dan geplant, maar dat was ook geen wonder omdat het Franse tijdschema wel heel erg optimistisch was, en van een rondleiding kon daarom geen sprake meer zijn. Na een picknick zijn we dan naar boven gelopen, hebben daar het kasteel van buiten bekeken en zijn dan weer al rozenkransbiddend naar beneden gelopen, alwaar we, na enige tijd wachten, weer de bus ingingen. We bezochten vervolgens een prachtige barokke bedevaartkerk waarvan ik de naam vergeten ben, en dronken vervolgens een Weissbier op een naburig terrasje. Daarna ging het weer de bus in, naar een gezellig avondmaal en kampvuur aan de voet van de bergen, althans dat was ons beloofd. Ik heb echter geen kampvuur gezien. De bus bracht ons naar Bregenz.
De Fransen waren daar al en stonden op het punt om weer naar Wigratzbad te vertrekken, het kampvuur scheen niet door te kunnen gaan. Eigenlijk hadden ze ons ook direct terug naar Wigratzbad willen sturen, maar dat vond onze buschauffeurs geen goed idee, ze hadden recht op pauze! Dit betekende dat we een uur in Bregenz moesten blijven! Nu was dit op zich ook geen probleem:ons avondeten was namelijk ook terplekke. We streken dus op een grasveldje naast een school neer, genoten van ons avondeten, of in mijn geval middageten want op de een of andere manier had een deel een lunchpakket gekregen. Na afloop werden we getrakteerd op een interessante lezing van bisschop Alencherry over de verscheidenheid aan ritussen. Bisschop Alencherry is zelf van de Syromalabaarse Ritus en wist ons van alles te vertellen over de verschillende oosterse ritussen en de ontwikkelingen.
De volgende dag, zaterdag 13 augustus, zou veel rustiger verlopen. Wel moesten we weer vroeg op om met de bus naar Lindenberg te vertrekken. Aldaar droeg Aartsbisschop Wolfgang Haas van Vaduz een Pontificale H.Mis op. Daarna zouden we de hele dag in Wigratzbad vertoeven, alwaar enkele lezingen geplant waren. Hoewel een deel van de onderwerpen mij al bekend waren, was de toch ietwat andere Angelsaksische aanpak verfrissend. Tot op heden was ik alleen bekend met de Nederlandse en Duitse Catechese. Daarnaast was er een presentatie van een Zwitserse pro-life verzekering en een interessante CD-ROM voorstelling. Deze CD-ROM was gemaakt door een tweetal priesters van het Petrusbroederschap en gaf een uitleg bij drie schilderijen met een Christelijk thema. Het was reuze interessant om eens een uitleg bij kunst te krijgen die niet om sex draaide, zoals zo vaak op de TV wel het geval is. Tussen al deze lezingen door was er ook nog voldoende tijd voor een wandeling en gelijktijdige rozenkrans in de omgeving van het seminarie.
Die avond hadden we de bonte avond. Wat een lawaai kunnen enkele honderden fransen maken, maar de Spanjaarden en dan met name hun priester presteerde het om daar nog boven uit te komen! Het was een dolle boel, waarbij iedere taalgroep voor een sketch of een lied zorgde, bisschop Rifan een zeer getalenteerd accordeonspeler en zanger van Italiaanse cantates bleek en het Nigeriaanse gezang en gedrum een ieder begeesterde.
En toen was het zondag. Na de zondagsmis door Mgr. Rifan werd ik door Duitse kennissen uitgenodigd om het middagmaal aldaar te nuttigen. Van het officiële programma heb ik die dag dus niet veel meegekregen, maar dat vond ik niet erg. Het was goed om weer eens een degelijk warm maal te genieten, en ik vertoefde in goed gezelschap. ’s Avond ging een ieder weer vroeg onder zeil, want de volgende dag moesten we al om vier uur opstaan om richting Keulen te vertrekken.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten