Verslag Juventutem/WJD2005 (deel 5)

De volgende dag begon al chaotisch. De gastparochie had als programma dat zij om 7:30 het morgengebed met ons zouden bidden, en dat er daarna van 8:00 tot 9:00 ontbeten kon worden. Juventutem had echter een H.Mis om 8:00 op het programma staan. Daarnaast zouden er vanwege het grote aantal aanwezige priesters al vanaf heel vroeg in de ochtend prive-missen aan zowel het hoofdaltaar en geïmproviseerde zijaltaren worden opgedragen. Toen ik om even voor achten aankwam zat de kerk al redelijk vol, en naar wat ik begreep was het de bedoeling dat we zelf maar een van de H. Missen moesten gaan volgen en dan ontbijten. Dat gedaan hebbende begaf ik me naar het ontbijt, waar al een zeer lange rij stond omdat het brood nog niet gearriveerd was. Gelukkig duurde het niet lang voordat ik de bakken brood voorbij zag komen en konden we allemaal ons ontbijt krijgen. Omdat de andere twee Nederlanders meer Duitstalig waren dan Engelstalig besloten we vandaag met de Duitsers op te trekken. De Duitstalige groep was veel kleiner en jonger dan de Engelstalige en bestond voor ongeveer de helft uit Polen. Onder leiding van twee seminaristen van het Petrusbroederschap trokken we naar het centrum van Düsseldorf. Aldaar hebben we in een Mariakapel de gebeden. Vervolgens bezocht de ene helft het mode-museum en de andere helft het film-museum beide waren gratis toegankelijk. Daarna besloten we dat het tijd was om eten te halen. Gelukkig waren we met 18 personen en was het niet nodig om mensen te zoeken om samen een zestal te maken. Het eten was simpel maar smaakte goed, en wanneer ik geweten had dat dit de laatste keer zou zijn dat het mij zou lukken een warm middagmaal te bemachtigen zou ik er nog extra van genoten hebben. Nadat we gegeten hadden besloten we dat er niet veel in Düsseldorf te doen was en namen we de trein naar Keulen. In Keulen bezocht ik samen met een van de seminaristen de Dom en maakte mijn pelgrimstocht langs de Driekoningen. Het was wel even zoeken voordat ik Onze Lieve Heer had gevonden, een aanbiddingskapel is wel mooi, maar ik geef toch de voorkeur aan een centraal tabernakel: dat is veel eenvoudiger te vinden en voorkomt dat je eerst verweest door de kerk moet gaan lopen opzoek naar de Heer des huizes. Na enige tijd voor het Allerheiligste Altaarsacrament begaven we ons weer naar buiten. Weer op het domplein aangekomen was de groep weer compleet en kwam het idee op om de SJM (Servi Jesu et Maria) en de KPE (Katholische Pfadfinder Europas) in Bonn te gaan bezoeken. De SJM is een bi-rituele priestergemeenschap die onder de Pontificale Commissie Ecclesia Dei valt en zich voornamelijk richt op het scouting-apostolaat (KPE). Aangezien dit niet iedereen een goed idee leek werd de groep opgedeeld. Enkelen gingen weer terug naar Düsseldorf, weer anderen bleven nog even onder leiding van een seminarist in Keulen en wij trokken met zijn zevenen, inclusief een seminarist, richting Bonn. Op het station in Bonn aangekomen bleek het een drukte van jewelste te zijn. Hoe kon het ook anders: de openingsmis. Maar daar waren wij op weg naar de SJM en KPE, en die bevonden zich de andere kant op ergens in een buitenwijk van Bonn. Voor de openingsmis hadden we net zo goed in Düsseldorf kunnen blijven. De metro bracht ons er heen. Daar aangekomen bevonden we ons in een oase van rust, wat heerlijk: geen verkeer, geen denderende trams, bijna geen mensen, kortom heerlijk! Er was een grote tent opgezet met een tentoonstelling over het leven van enkele heiligen inclusief een heuse quiz. Het avondeten werd gezellig in alle rust onder een boom genuttigd. Na zeer vluchtig nog een Vlaamse seminarist van de SJM te hebben ontmoet, vertrokken we weer richting Düsseldorf. Op het Hauptbahnhof van Bonn bleek er echter een probleem met de trein te zijn met een vertraging van minsten een half uur. Daar hadden wij geen trek in en we besloten om dan maar de metro naar Keulen te nemen. Dat duurde wel wat langer, maar het was in ieder geval beter dan een half uur wachten op een overvol perron en dan een reis in een waarschijnlijk nog vollere trein. In Keulen namen we vervolgens de trein naar Düsseldorf. We hadden echter wel een trein die heel vaak stopte, en het duurde dan ook een eeuwigheid voordat we in Düsseldorf aankwamen. Aldaar aangekomen bleek dat we te laat worden voor het concert dat Juventutem had georganiseerd. Naar wat mij achteraf verteld werd moet het een prachtig klassiek concert zijn geweest. (wordt vervolgd)