Verslag Juventutem/WJD2005 (deel 9: evaluatie)

Het was de eerste keer dat onder de vlag van Juventutem traditionalistische pelgrims vanuit verschillende landen op de wereldjongerendag bij elkaar kwamen. Het was de eerste keer dat de indultgemeenschappen op de wereldjongerendag aanwezig waren. Het was de eerste keer dat de klassieke Romeinse ritus tijdens de wereldjongerendag werd gecelebreerd. En bovendien was het de eerste keer met onze nieuwe paus Benedictus XVI. Nu vallen de eerste drie samen en is de laatste eerste eerder toevallig daar de deelname van Juventutem al veel eerder in voorbereiding was. Maar misschien was het toch geen toevalligheid maar juist de goddelijke voorzienigheid. Het liturgisch gedachtegoed van deze paus komt namelijk zeer dicht bij dat van het gematigd traditionalisme. Veel vraagtekens die de traditionalisten bij de liturgische ontwikkelingen van de afgelopen 40 jaar zetten, werden in zijn boeken herhaald. Daarnaast was onze paus als kardinaal nauw betrokken bij de onderhandeling met Mgr. Lefebvre die resulteerde in het ondertekenen van het protocol, dat jammer genoeg op basis van wantrouwen van de kant van Mgr. Lefebvre werd opgezegd. Hij was vervolgens nauw betrokken bij de oprichting van het Petrusbroederschap waarvan hij zowel de naam bedacht als de locatie, Wigratzbad, voorstelde. Hij was het die telkens weer in verband met recente en minder recente werken van gematigd traditionalistisch georiënteerde auteurs zoals, Mgr. Klaus Gamber, Aidan Nichols OP, Alcuin Reid OSB, Michael Lang Orat, opduikt. Deze context maakte de deelname van Juventutem tot iets van blijvend belang voor de traditionele. Zij kan worden gezien als een belangrijke stap in het naar buiten treden van het gematigd traditionalisme. Een proces dat nu al zo’n 10 jaar aan de gang is. Was het een succes? Natuurlijk! De ontmoeting van 1000 gelijkgezinde geesten werkt sowieso versterkend, en de ontmoeting met God in de Liturgie, zeker wanneer deze Liturgie uitermate geschikt is voor deze ontmoeting, is een zegen die niet te omschrijven valt. Het was een periode van innerlijke heling, die een ieder weer in staat stelde om (via een andere weg) terug naar huis te keren, gelouterd en bemoedigd. Onze aanwezigheid in Ober Kassel ging ook niet onopgemerkt. Iedere Liturgie zat vol, veel priester en jongeren van buiten Juventutem bezochten haar. De verschillende prelaten die langs kwamen spraken bemoedigende woorden uit. Door onze aanwezigheid toonden we volledig en volwaardig katholiek te zijn en ik hoop dat er vele vooroordelen door worden weggenomen. Het was een moment waarop contacten werden gelegd, een moment waarop een nieuwe internationale jongerenbeweging is geboren. Een beweging die zeker ook aanwezig zal zijn in Sydney. Natuurlijk waren er ook wat minpuntjes: - De etensverdeling werkte niet goed; - Luide muziek naast het uitgestelde allerheiligste; - Domme vraag of wij gemend of gescheiden wilden slapen; - Te weinig openbaar vervoer en daarmee gepaard gaande grote drukte - Bijbelcitaat “Ik heb dorst” (Joh. 19:28) op de blikjes ijsthee dat (net zoals de ijsthee overigens) onsmakelijk werd bevonden. Maar deze minpuntjes kunnen het positieve van het hele gebeuren niet teniet doen. Hoewel op een punt ben ik niet zeker van: ontstaan door de grote populariteit er geen gevaarlijke situaties? De dag tijdens de aankomst van de paus in Keulen heb ik een aantal beangstigende momenten meegemaakt, en doen mij toch twijfelen of het verantwoord is om de Wereldjongerendagen op deze schaal voort te zetten.