Het bootcamp is langzaam aan het bezinken, en daar waar eerst de vermoeidheid (en de vage glimlach) de overhand hadden, beginnen nu langzaam de lezingen weer voor de geest te komen. Eigenlijk had ik aantekeningen moeten maken, maar ik was nooit zo een schrijver, tijdens de colleges maakte ik al zeer sporadisch aantekeningen, en nog sporadischer keek ik er daarna überhaupt nog naar. Maar nu heb ik toch echt spijt dat ik niets heb neergepend. Maar goed op basis van wat ik mij nog kan herinneren, en dat wat door het verslag van broeder Hugo weer naar boven komt enkele gedachten over en voortbouwend op de verschillende voordrachten.
Allereerst de lezing van rector Wagemaker. Wat mij hier het meest van bijgebleven is, is het katholieke en/en tegenover het of/of. Als voorbeeld kwam min of meer de protestantse dubbele predestinatieleer naar voren, waarbij om het kort door de bocht te formuleren de protestant (van het zwaardere – in mijn ogen betere – soort) gelooft dat door God de ene mens uitverkoren wordt tot eeuwige zaligheid en de andere niet, terwijl de mens hier zelf niets aan kan doen. Een heikel punt binnen het protestantisme waar velen mee worstelen – en dat vaak minder benauwend wordt beleeft dan buitenstaanders denken. Dit werd als een of/of optie gesteld tegenover het katholieke en wij worden door de Genade alleen gered en wij moeten wel de Genade laten werken. Hoewel het calvinistische of/of, wanneer je het goed beschouwd, wel degelijk als een en/en is op te vatten – en de goddelijke barmhartigheid en de uitverkiezen – is het een zeer illustratief voorbeeld. Het katholieke en/en moet natuurlijk niet tot in het absurde worden doorgevoerd waarbij een loutere these en anti-these tegenover elkaar worden uitgespeeld. Het is goed te beseffen dat in het ondermaanse loutere thesen en anti-thesen zowat alleen in laboratoriumomstandigheden voorkomen en dat wij buiten het laboratorium vaker met complexe stelsel van thesen te maken hebben. Dit gedeelte van de lezing deed mij denken aan de voordracht van bisschop Rifan (Campos, SSJV) bij de tweejaarlijkse vergadering van de Internationale Federatie Una Voce in Rome:
I am writing some points in order to show to our people the point of union. There are four points. 1. Unity: Unity is necessary, unity in doctrine, unity in our relations with the Magisterium of the Church, 2. The second point: In dubiis libertas: in the things that are not necessary – liberty, freedom, 3. Third point – Charity: in omnibus caritas. We must respect others. A Jesuit never thinks like a Dominican but both are Catholics. We must not be fighting among ourselves because we disagree about some things. 4. And the fourth point is humility – humilitas: Humility is the sign of being Catholic. Do not think that we are the saviour of the Church, that we are the main force of the Church. The main function of our group is to serve the Church. We will not save the Church – the Church will save us, and we are only showing our service, our Catholic spirit, to the Church in order to help the reform of the Church. Pope John Paul II said that the Church does not need reformers, the Church needs saints. Reformers are Luther and Calvin; the saints are St Teresa, St John of the Cross, St. Ignatius Loyola, St Francis Xavier. They were not saints because they were reformers, they were reformers because they were saints. Our work here is seeking for the sanctity of the Church.Dankzij broeder Hugo werd ik weer herinnerd aan de laatste twee hoofdstukken van Prediker die rector Wagemaker ons voorhield. Een heerlijke tekst. Maar daarover morgen (of overmorgen, want morgen ben ik jarig) meer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten