DE BETEKENIS VAN HET HUWELIJK EN ZIJN PRIMAIRE DOEL

uit: De Encycliek "Humanae vitae" - een teken van tegenspraak, door Dietricht von Hildebrand Betreffende ons onderwerp kunnen we thans vaststelen dat het niet verenigbaar is met het wezen van de menselijke persoon, de dieptste belevenissen van zijn geest alleen maar als zuiver subjectieve aspecten van en middel te zien, dat in de ogen van God een uitwendig doel meot dienen. We zouden de mens alleen maar van biologisch strandpunt bezien, wanneer we zouden aannemen dat het hoogste aardse goed, de liefde tussen man en vrouw, niet meer zou zijn dan een middel om de soort ins tand te hoduen, dat de subjectieve bedoeling van haar bestaan uitsluitend zou zijn een verbintenis tot stand te brengen, die dient tot het voortbrengen van kinderen. de door God gegeven band tussen de liefde van man en vrouw en haar vervulling in die vereniging in het huwelijk aan de ene zijde en het scheppen van een nieuwe mens aan de andere zijde, heeft juist het karakter van de overvloeiende volheid, die een veel dieper verband is dan het zuiver instrumentele doel. We willen nogmaalt met alle nadruk zeggen: wanneer wij de klemtoon leggen op de zin en waarde van het huwelijk als de meest intieme, onontbindbare eenheid in liefde, dan is dit in het geheel niet in tegenspraak met de leer dat het verwekken van kinderen het primaire doel is van het huwelijk. Het maken van onderscheid tussen zin en doel en het leggen van de nadruk op de eigen waarde van het huwelijk, nog afgezien van zijn hoge waarde als bron van de voortplanting, vermindert geenszins de betekenis van het verband tussen het huwelijk en het voortbrengen van kinderen. Veeleer wordt dit meer in het licht en in het juiste perspectief geplaatst.