Parijs – Chartres 2009: Een Verslag (deel 2a)

De volgende dag, zaterdag 30 mei, ging de wekker al om vijf uur 's ochtends want we moesten al vroeg bij de Notre Dame van Parijs zijn en het was nog zeker een uurtje rijden. Bij de Notre Dame aangekomen was het al een drukte vanjewelste: duizenden pelgrims verzamelen zich voor de kerk, lever hun bagage en tenten af bij de aan de rand van het plein opgestelde vrachtwagens en krioelen met hun vlaggen, vaandels en kruisen kris kras door elkaar. Ondertussen worden in het Frans de chapitres – dat zijn groepen pelgrims die onder de patronage van een heilige de bedevaart lopen, gezamenlijk biddend, zingend, mediterend en luisterend naar voordrachten – één voor een opgeroepen om de kathedraal binnen te gaan. Ik moest terugdenken aan de eerste keer dat ik hier stond, en niet wist wat ik zag en hoorde: het kippenvel van toen, krijg ik er, nu twaalf jaar later, nog steeds van. Na enig zoeken hadden we het Belgische chapitre Notre Dame de Foy gevonden, bij wie ons kleine groepje Nederlanders zich aansloot. Als Nederlandsers liepen wij onder het partronage van de Heilige Martelaren van Gorcum, en hadden dan ook een mooie vlag te leen uit Gerwen met daarop een afbeelding van de martelaren – vlag, waar is de vlag, oei, toch niet, nee toch, die ligt waarschijnlijk nog in Delft. Dus zonder vlag, maar wel onder het patronage van de Heilige Martelaren van Gorcum, trokken wij de Notre Dame binnen. De Notre Dame is een imposante kerk, en hoewel wij bijna achterin stonden en daardoor slechts een klein gedeelte te zien kregen, maakte het geheel, zeker nu zij tot aan de deuren gevuld was met pelgrims, een diepe indruk op een ieder van ons. Het beeld van Notre Dame de Chretienté (Onze Lieve Vrouwe van het Christendom) – dat ons gedurende de gehele pelgrimstocht voor zou gaan – werd binnen gedragen. Gevolgd door de processie van broeders, seminaristen en priesters en een bisschop, het kruis en twee acolieten voorop. Zoals een medepelgrim opmerkte, een unieke processie, de eerste processie die zij ooit gezien had met rugzakken.

(vervolg volgt – zoals gebruikelijk bij een vervolg)

Parijs – Chartres 2009: Een Verslag (deel 1)

Vrijdag middag – 29 mei – begon mijn reis vanuit Delft richting Parijs. Anderen waren al eerder begonnen; enkele van ons waren op Amsterdam Sloterdijk opgepikt, maar kwamen eigenlijk van nog veel verder. In het totaal waren we met negen, precies een busje vol, van alle leeftijden, soorten en maten. Het weer was goed, en beloofde goed te blijven. De ring van Antwerpen gaf, zoals daar gebruikelijk is, wat vertraging. Verder ging het, al rozenkrans biddend, zingend, pratend, slapend (gelukkig niet door de chauffeur), richting Parijs. Hier gaf het Parijse verkeer weer de nodige vertraging, waardoor we rond een uur of zeven in Choissel aankwamen. Choissel is de eerste kampplaats, waar in de nacht van zaterdag op zondag een groot tentenkamp ontstaat vol met pelgrims. Maar de dag ervoor is het een groot bijna leeg veld, met een bewaker in zijn autootje, een rijtje wc's, enkele pallets met flessen water, markeerpaaltjes en een paar Maltezers (niet de snoepjes maar de blarenprikkers en zulks). Hier worden wij al verwacht en zullen wij de nacht doorbrengen. Het voordeel hiervan is dat de tenten en de bagage kunnen blijven staan, en we dus de volgende dag wanneer we moe van het lopen weer in Choissel zullen aankomen, niet onze tenten moeten opzetten. Na zorgvuldig een goede plek voor de tenten gezocht te hebben; zodanig dat de tenten naar verwachting niet midden over een pad, of nog erger midden in een gemeenschappelijke tent terecht zouden komen, gingen we met zijn allen nog een pizza in het naburige plaatsje eten; het zogenaamde galgenmaal. Daarna weer richting Choissel om te slapen. Maar alvorens te gaan slapen doken al de eerste problemen op, een slaapmatje bleek uitgeleend te zijn en zich ergens in Zuid Amerika te bevinden, en een slaapzak bleek eenvoudig weg nog thuis te liggen. Maar de geest van de pelgrimstocht, het zijn van één grote Christelijke familie, overheerste. Het matje werd vervangen door een isolerende picknickdeken (in combinatie met een stapel kleren). De kleinste pelgrim offerde zich op om in de bus te overnachten, zodat de slaapzakloze toch in een slaapzak kon slapen. De volgende dag zouden we kijken of in Parijs een slaapzak te regelen was.